Ekspert mówi, że realne jest zagrożenie, że w dłuższej perspektywie dług publiczny Polski dojdzie do 90-100 proc. PKB.

- Najpóźniej w przyszłym roku dług publiczny według definicji europejskiej ma szansę przekroczyć 60 proc. PKB - przewiduje Piotr Kalisz, główny ekonomista Banku Handlowego. Samo przekroczenie tej granicy nie doprowadzi do istotnej zmiany w gospodarce, ale niebezpieczna jest trajektoria długu i związanego z nią wzrostu kosztów obsługi zadłużenia- mówi Kalisz.

Socjal i zbrojenia dokładają się do deficytu finansów publicznych

- W ostatnim czasie wynika ona ze zwiększonych wydatków socjalnych i zbrojeniowych, co skutkuje deficytem finansów publicznych przekraczającym 6 proc. Ujemne saldo na podobnym poziomie mają Stany Zjednoczone, dlatego Kalisz określił nasze deficyty w ostatnim czasie jako „amerykańskie”.

60 proc. PKB to nie jest magiczna granica dla długu publicznego. Problemem jest trajektoria zadłużenia

Piotr Kalisz jest współautorem nowego raportu „Zagrożenia nadmiernego długu publicznego” wspólnie ze Sławomirem Dudkiem, założycielem Instytutu Finansów Publicznych i Ludwikiem Koteckim, byłym wiceministrem finansów, obecnie członkiem Rady Polityki Pieniężnej.

Dochody w budżecie Polski poniżej planowanych

Nasz rozmówca przyznaje, że realizacja założeń dochodów w tegorocznym budżecie idzie poniżej planu. Dotyczy to zwłaszcza wpływów z podatków pośrednich, gdzie – jak można szacować – zapowiada się dziura w wysokości ok. 20 mld zł. Nie oznacza to jednak, że konieczna będzie nowelizacja budżetu na 2025 r. – To decyzja polityczna – podkreśla ekspert.

Jak zasypać dziurę w budżecie państwa?

Zwraca uwagę, że minister finansów ma pewne możliwości przesunięć w wydatkach. Poza tym zwykle wydatki są o ok. 2 proc. niższe od planu. W tym roku przekładałoby się to na kwotę bliską właśnie 20 mld zł. W rozmowie z cyklu „Kasa Wilkowicza” (zarejestrowaliśmy ją przed lipcowym posiedzeniem Rady Polityki Pieniężnej, na którym dokonano obniżki stóp procentowych ekonomista) widział możliwość cięcia stóp już w lipcu. Podkreślał jednak, że zastanawianie się nad tym, czy obniżka miałaby miejsce w lipcu, czy we wrześniu (sierpień to tradycyjnie miesiąc bez decyzyjnego posiedzenia RPP) to „dyskusja o szczegółach, które dla gospodarki dużego znaczenia nie mają”.