Oczywiście różnego rodzaju instytucje finansowe istniały już wcześniej. „Początki bankowości polskiej sięgają połowy XIV w.” – pisze w artykule „Dzieje bankowości polskiej do 1914 r. w zarysie” Andrzej Jezierski z Uniwersytetu Warszawskiego. I wylicza, że finansami zajmowali się kupcy, później bankierzy żydowscy, bankierzy nieżydowscy, jezuici, którzy zakładali „banki pobożne”, kahały utrzymywane przez gminy żydowskie, domy bankowe okresu przedrozbiorowego. W podręcznikach historii znajdziemy wzmianki o warszawskim Towarzystwie Kredytowym Ziemskim czy o Banku Polskim, uruchomionych w czasach Królestwa Polskiego, jeszcze przed powstaniem listopadowym. Cechą wspólną wszystkich tych podmiotów jest jednak to, że już od dawna nie istnieją.